ده جت نظامی قدیمی ارتش ایالات متحده که هنوز در خدمت هستند؛ از بی-۵۲ اچ تا اف-۱۶
آیا تا به حال به خودتان پرسیده‌اید که چرا برخی از جت های نظامی بیشتر از سایرین دوام می‌آورند؟ دلیل اینکه برخی از این جنگجویان قدیمی هنوز به کار می‌روند، تصادفی نیست. این به دلیل ترکیبی از عوامل کلیدی است: آنها بسیار محکم و سرسخت ساخته شده‌اند، به طور منظم به‌روزرسانی می‌شوند، چندکاره هستند و هنوز هم نیازهای استراتژیک را برآورده می‌کنند، حتی با وجود تغییر سریع فناوری در اطراف خود.
از بالاترین مأموریت‌های شناسایی U-2S Dragon Lady گرفته تا سوخت‌گیری حیاتی هوایی ارائه شده توسط Stratotanker KC-135R/T، همه جت‌های نظامی آمریکایی در این لیست داستان منحصر به فردی برای گفتن دارند. آیا آموزش نسل بعدی خلبانان در T-38A/C Talon یا تحویل محموله‌های لازم با C-5M Super Galaxy، هر هواپیما ارثی از نوآوری، سازگاری و خدمات دارد. در این مقاله نگاهی دقیق‌تر به زندگی این جت‌های بادوام می‌اندازیم – نه تنها برای یافتن اطلاعات بیشتر در مورد گذشته افسانه‌ای آنها، بلکه برای درک اینکه چگونه، تا به امروز، آنها همچنان در چشم‌انداز دفاعی همیشه در حال تکامل، باقی مانده اند. این داستان‌ها نشان می‌دهند که چگونه هر کدام از آنها در طول زمان تکامل یافته و برای سال‌های آینده آماده خدمت به هوانوردان آمریکایی هستند. به واقع می‌خواهیم شما را با ۱۰ مورد از قدیمی‌ترین جت‌های نظامی آمریکایی آشنا کنیم که هنوز هم در سرویس هستند.
هواپیمای B-52H Stratofortress در سال ۱
هواپیمای B-52H Stratofortress، که با لقب BUFF (Big Ugly Fat Fellow به معنای دوست چاق بزرگ زشت) شناخته می شود، یکی از پایدارترین هواپیماهای نظامی آمریکایی است. بوئینگ بمب افکن B-52 در دهه ۱۹۵۰ برای حمل بمب اتمی به سمت آسمان اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد طراحی شد. از ابتدا یک بازدارنده استراتژیک بوده است، اما با پیشرفت زمان، B-52 برای انجام مختلف ماموریت ها، از بمباران معمولی و استراتژیک تا حمایت از نیروهای زمینی، انطباق یافته است. قابلیت منحصر به فرد آن برای حمل تا ۲۰ موشک کروز هواپرتاب، آن را به یک هواپیمای بسیار کارآمد و قدرتمند تبدیل کرده است.
از سال ۱۹۶۵، هواپیماهای B-52D و F از جزایر گوام، اوکیناوا و تایلند برای انجام حملات سنگین در ویتنام شمالی و جنوبی پرواز می‌کردند. همچنین هواپیمای بمب افکن B-52G که در حملات ویتنام شمالی شرکت داشت، دارای ظرفیت سوخت بیشتری بود و قادر به پرتاب موشک‌های هوا به زمین و ضد کشتی بود. تا به امروز، هواپیمای B-52H به عنوان بخشی از نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) با تاریخچه‌ای فوق‌العاده از ارتقاء و به‌روزرسانی مداوم، همچنان باقی مانده و به عنوان یک وسیله مهم، موثر و کارآمد شناخته می‌شود.
با نگاه به آینده B-52H، می توان دید که هیجان انگیز است. در سپتامبر ۲۰۲۱، نیروی هوایی ایالات متحده قراردادی به ارزش ۲.۶ میلیارد دلار برای جایگزینی موتورهای TF33 با ۶۰۸ موتور جدید F-130 را به رولز رویس اعطا کرد. این قرارداد جزء تلاش هایی است که برای اطمینان از خدمت B-52 تا دهه ۲۰۴۰ (یا حتی دهه ۵۰) انجام می شود. نصب موتورها و سیستم های آویونیک مدرن و یکپارچه سازی سیستم های تسلیحاتی پیشرفته نشان از تعهد به حفظ B-52H Stratofortress به عنوان یک دارایی موثر نیروی بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی آمریکا برای نیازهای جنگ مدرن است.
۲- KC-135R/T Stratotanker (۱۹۵۷)
به همان اندازه که هواپیماهای جنگنده و بمب‌افکن نقش مهمی در نبرد دارند، هواپیماهای سوخت‌رسان نیز اهمیت بسزایی دارند زیرا برد و دامنه عملیات آنها را گسترش می‌دهند. طرح KC-135R/T Stratotanker که توسط بوئینگ طراحی و ساخته شد، اصلاً برای یک هواپیمای تجاری جت طراحی شده بود. اما این طرح بعدها به یک تانکر هوایی با قابلیت حمل سوخت تبدیل شد که انقلابی در برد و دامنه عملیات هوایی برای جنگنده‌ها، بمب‌افکن‌ها و هواپیماهای دیگر ایجاد کرد و امکان سوخت‌گیری در حین پرواز را در هر نقطه‌ای از جهان فراهم کرد.
در طول سال‌ها از دهه ۱۹۵۰، KC-135 نقش حیاتی در بسیاری از عملیات نظامی در طول جنگ ویتنام، عملیات طوفان صحرا و درگیری‌های متعاقب آن در عراق و افغانستان داشته است. این هواپیما همواره عملیات گشت هوایی جامع و پشتیبانی بلندمدت از عملیات رزمی را انجام داده است. اگرچه برخی ممکن است این هواپیما را فقط یک پمپ بنزین پرنده ببینند، ارزش استراتژیک آن به سختی قابل چشمپوشی است. توانایی سوخت‌رسانی به هواپیماها در هوا برای حفظ کنترل بر حریم هوایی منطقه بسیار مهم است. سال‌هاست که استراتوتانکر این مزیت را برای ارتش آمریکا به ارمغان آورده است.
انجمن هوایی ایالات متحده به طور مداوم ناوگان KC-135 را به‌روز می‌کند تا این هواپیما با سیستم‌های جدید آویونیک، ارتباطی و ناوبری به‌روز شود. این بهبود‌ها KC-135 را تا سال‌های ۲۰۴۰ در خدمت نیروی هوایی نگه خواهد داشت. در حالی که هواپیماهای سوخت‌رسان جدید مانند KC-46A Pegasus در حال ورود به نیروی هوایی آمریکا هستند، قدرت اثبات شده KC-135R/T اطمینان می‌دهد که فعالیت سوخت‌گیری ایالات متحده تضمین شده است.
Dragon Lady U-2S (۱۹۵۷)
هواپیمای U-2S Dragon Lady یک هواپیمای شناسایی نمادین در ارتفاع بالا است که در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده قرار دارد. این هواپیما که در دهه ۱۹۵۰ توسط بخش Skunk Works شرکت لاکهید ساخته شد، بیش از ۶۰ سال است که در آسمان حضور دارد و برای ماموریت های امنیت ملی در ارتفاعات بالای ۷۰,۰۰۰ پا استفاده می شود. نسخه U-2S این هواپیما، با سیستم های آویونیک، موتورها و مجموعه ای از حسگرهای بهبود یافته دیگر، به عنوان قوی ترین نسخه ساخته شده برای نظارت و شناسایی شناخته می شود.
هواپیمای U-2 از ابتدا برای پروازهای بالا در دوران جنگ سرد بر فراز آسمان کشورهای شوروی، کوبا و مناطق دیگر طراحی شده بود، تصاویر با کیفیت بالا و اطلاعات سیگنالی را در مناطق دشوار جمع آوری می کرد. این امر آن را به یک دارایی ارزشمند برای نظارت جهانی و اعتبارسنجی معاهدات در مواقع بسیاری از مواقع سیاسی پرتنش قرن بیستم تبدیل کرد. این هواپیما در ماموریت‌های مختلف شرکت کرده است، از عملیات‌ها در بالکان، خاورمیانه و افغانستان حمایت می‌کند و اطلاعات فوری را برای نیروهای زمینی فراهم می کند.
با وجود بحث در مورد بازنشستگی، نیروی هوایی به منظور ارتقاء سیستم های آویونیک، سنسورها و سیستم های ارتباطی، بهبود کابین خلبان و افزایش قابلیت جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از رادار تصویربرداری ASARS-2 و افزایش نقش آن در جنگ شبکه‌محور، هزینه های زیادی را صرف کرده است.
۴- T-38A/C Talon (۱۹۶۱)
تالون T-38A/C یک جت آموزشی دو موتوره، سریع و مافوق صوت است که توسط نیروی هوایی ایالات متحده استفاده می‌شود. از اوایل دهه ۶۰ میلادی، T-38 به عنوان جت آموزشی پیشرفته اصلی برای نامزدهای خلبانی در حال انتقال به هواپیماهای نظامی با عملکرد بالا عمل کرد. سرعت، چابکی و قابلیت اطمینان آن، T-38A را به ابزار آموزشی ارزشمندی برای نسل خلبان‌های در حال آماده‌شدن برای سختی‌های پرواز مافوق صوت تبدیل کرده است. مدل C به منظور افزایش قابلیت آموزشی و ایمنی، سیستم‌های آویونیک و سیستم‌های اصلی را نسبت به مدل اصلی A ارتقا داده است.
زمانی که T-38A/C Talon در سال ۱۹۶۱ به خدمت رسید، آموزش پرواز خلبانان با تجربه واقعی با سرعت بالا و کنترل دقیق جت های جنگنده را بهبود بخشید. این هواپیما به سرعت به هواپیمای اصلی آموزشی نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل شد و خلبانان را برای پرواز با جت های جنگی واقعی مانند F-15E Strike Eagle، F-15C Eagle، F-16 Fighting Falcon، B-1B Lancer، A-10 Thunderbolt و F-22 Raptor آماده ساخت. همچنین T-38 نقش دشمن را در دوره های آموزشی ایفا می کند و هواپیمای دشمن را در تمرینات انجام شده در پایگاه های بومی شبیه سازی می کند تا آموزش جنگ هوایی واقعی را برای خلبانان فعال فراهم کند.
نیروی هوایی ایالات متحده تصمیم گرفته است که برنامه T-X را به منظور جایگزینی T-38 با Boeing-Saab T-7A Red Hawk راه اندازی کند. اما T-38A/C همچنان فعال خواهد بود تا زمانی که پلتفرم T-7A به طور کامل عملیاتی شود و شکاف موجود پر شود. همچنین، T-38C به دریافت ارتقاء سیستم های آویونیک، بهبود ایمنی و تعمیرات اساسی خود ادامه خواهد داد تا از توانایی و کارایی یک پلتفرم آموزشی مطمئن شود.
۵- پروازنده جنگنده F-5F/N Tiger II
F-5F/N Tiger II در ابتدای دهه ۱۹۶۰ توسط شرکت نورثروپ گرومن تولید شد. Tiger II در آموزش نبرد هوا به هوا و شناسایی تاکتیکی استفاده می شد. این هواپیما اقتصادی بود و در دو نسخه F (آموزشی دو نفره) و N (نسخه نیروی دریایی) ساخته شد. با وجود اینکه Tiger II در طول جنگ سرد تولید شد، اما سادگی، آسانی نگهداری و طراحی موثر آن باعث شده است که از آن به صورت مداوم استفاده شود، از آموزش تهاجمی تا نقش های پشتیبانی در ارتش ایالات متحده.
هواپیمای F-5 اولاً برای استفاده در برنامه کمک نظامی (MAP) طراحی شده بود، اما به سرعت در ماموریت های جنگی، شناسایی و حمله زمینی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد. توانایی های این هواپیما در میدان نبرد در جنگ ویتنام مورد تأیید قرار گرفت و خلبانان آمریکایی و ویتنام جنوبی از آن به شکل منحصر به فردی استفاده کردند. در طی سال ها، F-5 به بیش از ۳۰ کشور تجهیز شده و نقش های مختلفی از دفاع هوایی تا آموزش تهاجمی را ایفا کرده است، که در هر یک از این نقش ها، عملکرد F-5 همان چیزی بود که از یک جت برای مقابله با هواپیماهای دشمن انتظار می رفت.
طرح‌هایی مانند به‌روزرسانی آویونیک و ارتقای تاکتیکی و مدرن سازی برای استانداردسازی موجودی (ARTEMIS) به ارتقای ناوگان F-5F/N برای بهبود کارایی آن ادامه می‌دهند. این اقدامات شامل به‌روزرسانی‌های آویونیک، سیستم‌های راداری و قابلیت‌های ارتباطی است که در نهایت همگام ماندن این هواپیما با سناریو جنگ هوایی امروزی را تضمین می‌کند. اگر نیاز به آموزش واقع‌بینانه و مقرون به‌صرفه تهاجمی باشد، آنگاه F-5F/N Tiger II احتمالاً نقش مهمی در آماده‌سازی خلبانان آمریکایی برای سال‌های آینده خواهد داشت.
۶- سی-۵ام سوپر گالاک
هواپیمای C-5M Super Galaxy یک وسیله ترابری استراتژیک است که توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و توسعه یافته است. این مدل پیشرفته‌ترین نسخه از هواپیمای C-5 Galaxy کلاسیک است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ به بازار عرضه شد. هدف اصلی این هواپیما، حمل بارهای بزرگ و ارائه کمک‌های انساندوستانه در سراسر جهان است. به روزرسانی‌های C-5M Super Galaxy شامل استفاده از موتورهای مدرن و فناوری آویونیک با پیشرفت‌های چشمگیر در عملکرد و کارایی نسبت به نسخه‌های قبلی می‌باشد.
از همان ابتدا، هواپیمای C-5 Galaxy همیشه یک اسب کاری برای ارتش ایالات متحده بوده و در هر درگیری بزرگ و ماموریت بشردوستانه ای اشتراک داشته است، از جنگ ویتنام تا به امروز. این هواپیما قادر به حمل بارهای سنگینی از تانک ها، هلیکوپترها و تجهیزات پیچیده است و برای حمل و نقل هوایی استراتژیک، سرعت بالایی دارد. C-5 در عملیات هایی مانند سپر صحرا/طوفان صحرا، آزادی عراق و آزادی پایدار نقش مهمی داشته و با فراهم کردن تجهیزات و تدارکات مورد نیاز برای ایالات متحده و نیروهای متحد، به امریکا کمک کرده است.
هواپیمای C-5M Super Galaxy هنوز به عنوان یکی از پایه‌های اصلی فرماندهی حرکت هوایی ایالات متحده خدمت می‌کند. ظرفیت بار این هواپیما با سایر هواپیماها قابل مقایسه نیست که این امکان را فراهم می‌کند تا ماموریت‌های خاصی مانند حمل تجهیزات نظامی بزرگ و تجهیزات سنگین دیگر را انجام دهد. برنامه بهبود قابلیت اعتبار و مهندسی مجدد (RERP)، هواپیمای C-5M را به‌روز نگه داشته و به تقویت توانایی حمل و نقل هوایی استراتژیک نیروی هوایی تا قرن بیست و یکم کمک می‌کند. این طرح‌ها شامل بهبودات تدریجی فناوری‌هایی مانند کنترل‌های کابین خلبان و نمایشگرهای جدید است که تضمین می‌کند که قادر به هماهنگی با زیرساخت‌های حمل و نقل هوایی مدرن و آینده باشد.
هواپیمای E-3 Sentry (1977) ا
هواپیمای E-3 Sentry در دهه ۱۹۷۰ به منظور ایجاد یک هواپیمای نظارتی، شناسایی هدف و مدیریت میدان نبرد طراحی شد. این نوع هواپیما به عنوان سیستم هشدار و کنترل هوابرد یا آواکس شناخته می شود. بوئینگ برای تحقق این هدف، از هواپیمای تجاری ۷۰۷ استفاده کرد و به آن تغییرات زیادی داد. یکی از تغییرات برجسته، گنبد راداری ۳۰ فوتی در بالای بدنه است که این رادار همراه با سیستم پیچیده جمع آوری و پردازش داده ها، اطلاعات دقیقی را در اختیار فرماندهان میدانی قرار می دهد.
بعد از استفاده در عملیات طوفان صحرا در اوایل دهه ۱۹۹۰، E-3 Sentry به عنوان یک مرکز فرماندهی نبرد استفاده می‌شد که دارایی‌های زمینی و هوایی را هدایت می‌کرد و در عین حال تصویر واضحی از میدان جنگ داشت. اکنون، نیروی هوایی ایالات متحده ۳۲ هواپیمای Sentry دارد که برای ارائه قابلیت‌های هشدار زودهنگام هوایی و کنترل استراتژی‌های دفاع ملی و ناتو مستقر شده‌اند. آنها به طور معمول در مأموریت‌های حفظ صلح در سراسر جهان برای اجرای منطقه پرواز ممنوع و مأموریت‌های نظارتی، از جمله پشتیبانی ارتباطی، هم برای عملیات استراتژیک و هم برای مأموریت‌های بشردوستانه به کار گرفته می‌شوند.
نیروی هوایی ایالات متحده و همکارانش برنامه های نوسازی برای ارتقای قابلیت‌های Sentry از طریق معرفی تجهیزات جنگ الکترونیک جدید، سیستم‌های راداری پیشرفته و بهبود ارتباطات را آغاز کرده‌اند. اما در سال ۲۰۲۳، این پروژه توسط نیروی هوایی متوقف شد و بودجه آن به ساخت E-7A جدید هدایت شد که دو نمونه اولیه آن تا سال ۲۰۲۷ آماده آزمایش خواهند بود.
۸- اف-۱۶ جنگنده ش
جنگنده F-16، که به عنوان مافیای جنگنده سبک شناخته می‌شود، در اوایل دهه ۱۹۷۰ به لطف تلاش های ائتلافی از مهندسان و کارشناسان دفاعی متولد شد. این گروه قصد داشتند F-16 را به عنوان جایگزینی برای جت‌های جنگنده ای بسازند که در حال حجیم‌تر شدن و کاهش چابکی بودند. برای دستیابی به این هدف، آنها تلاش کردند تا سیستم های اثبات شده را از سایر هواپیماهای توانمند مانند F-15 و F-111 با این پلتفرم جدید ترکیب کنند.
فایتینگ فالکون وارد خدمت شد تا یک ابزار جنگ هوایی همه کاره را در اختیار نیروی هوایی آمریکا قرار دهد. با قدرت مانور عالی و برد بیش از ۸۰۰ کیلومتر، اف-۱۶ به یک جنگنده هوا به هوای بسیار توانا تبدیل شد و قادر بود تا به عمق قلمرو دشمن نفوذ کند. این ویژگی‌ها آن را برای بکارگیری در نیروی هوایی ایالات متحده در طول عملیات طوفان صحرا مناسب می کرد. اف-۱۶ در این ماموریت ها برای ضربه زدن به اهداف زمینی مورد استفاده قرار گرفت و در عملیات نیروهای ائتلاف بر علیه تجهیزات هوایی دشمن بکار گرفته شد که نتایج فوق العاده ای داشت.
با بیش از ۱,۰۰۰ فروند که همچنان در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده هستند، فالکون سرسخت بخش مهمی از ناوگان نیروی هوایی امروزی این کشور است. در واقع، کار شرکت لاکهید مارتین هنوز با برنامه F-16 تمام نشده است. در سال ۲۰۲۴، این شرکت شروع به عرضه نسخه بلاک ۷۰/۷۲ کرد. ارتقاء جدید، سیستم های آویونیک پیشرفته تری با تمرکز بر روی نبرد را برای خلبانان فراهم می کند و امکان ادغام بیشتر تسلیحات را فراهم می کند. شرکت لاکهید مارتین مطمئن است که F-16 فایتینگ فالکون به خوبی پس از سال ۲۰۶۰ نیز در خدمت خواهد ماند.
جنگنده هارنت F/A-18A (۱۹۸
جنگنده F/A-18 Hornet یک پلتفرم جت چند منظوره است که قابلیت استفاده در شرایط هوایی مختلف را دارد. این جنگنده ابتدا توسط شرکت مک دانل داگلاس توسعه یافت و در سال ۱۹۸۳ توسط نیروهای تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) استفاده شد و سال بعد وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده (USN) شد.
در آغاز دهه ۱۹۹۰، هواپیمای جنگنده F/A-18 هورنت با توانایی های چند مورد، در عملیات طوفان صحرا به کار گرفته شد. این هواپیما به طور همزمان مأموریت های بمباران و سرنگونی هواپیماهای دشمن را انجام می داد. این توانایی چند منظوره، تأثیر بزرگی بر فرماندهان نیروی ارتش ایالات متحده داشت و آنها به دنبال افزایش تعداد و بهبود مأموریت های ویژه F/A-18 بودند. حتی با وجود توسعه جدیدترین جت های جنگنده، تقاضا برای عملکرد بالا و چند منظوره F/A-18 هورنت کاهش نیافته است. نسخه "Super Hornet" اکنون در ناوگانی از F/A-18 خدمت می کند و به عنوان یک جنگنده ضربتی از شهرت برخوردار است، که به عنوان ستون فقرات ناوهای هواپیمابر آمریکا محسوب می شود.
با وجود ورود F-35 به عنوان یک هواپیمای نسل پنجم، F/A-18 همچنان به عنوان یک گزینه قابل اعتماد شناخته می‌شود و هنوز هم فضای زیادی برای بهره‌برداری از آن وجود دارد. با وجود نسخه Block-III که در حال حاضر توسط تفنگداران ویژه دریایی آزمایش می‌شود، می‌توان پیش‌بینی کرد که Super Hornet تا دهه ۲۰۳۰ به عنوان یک هواپیمای پرقدرت در آسمان خدمت خواهد کرد.
۱۰- E-6B مرواژه (۱
E-6B Mercury، واقعاً یک هواپیمای فرماندهی هوایی و مرکز رله اطلاعات نیروی دریایی ایالات متحده است. این هواپیما در اصل برای اتصال رئیس جمهور و پنتاگون به دارایی های هسته ای نیروی دریایی ایالات متحده طراحی شده است. این طراحی بر اساس هواپیمای تجاری B707 بوئینگ است، اما با ارتقاهای زیادی توسط مهندسان نورثروپ گرومن ارائه شده است. این ارتقاها شامل دو آنتن دنبال گر در عقب است که سیگنال های فرکانسی فوق العاده پایینی را ارسال می کنند و می تواند به زیردریایی های هسته ای در حوالی برسد. این توانایی در ارسال دستورات شلیک و حمله هسته‌ای، این هواپیما را به بخش مهمی از آخرین خط دفاعی در صورت وقوع یک جنگ هسته‌ای تبدیل می‌کند.
۲۲ نفر از خدمه این هواپیما دارای چهار وظیفه اصلی هستند. یکی از این وظایف مدیریت شلیک و کنترل موشک‌های بالستیک قاره‌پیما است. وظیفه دوم بر آزمایش و حفظ توانایی‌های ارتباطی متمرکز است. این امر با انجام تمرین‌های شبیه‌سازی شلیک، شامل هر مرحله از توالی شلیک هسته‌ای و آزمایش روزانه تجهیزات رادیویی و ارتباطی، به دست می‌آید. سومین وظیفه، مدیریت اطلاعاتی است که به E-6 Mercury ارسال شده و سپس او نیز آنها را به گیرنده دیگر منتقل می‌کند. در نهایت، یک تیم سوار بر هواپیما وظیفه برنامه‌ریزی و مدیریت هدفگیری را بر عهده دارند.
نیاز به یک رهبری قوی و پایدار در حوزه هوابرد همچنان اهمیت زیادی دارد. در سال ۲۰۲۲، قراردادی به ارزش ۱۱۱ میلیون دلار برای تعمیر و ارتقاء ناوگان E-6 Mercury با شرکت نورثروپ گرومن منعقد شد. منتظر می‌مانیم که E-6 در آینده نقش مهمی در ماموریت‌های هوابردی ایفا کند.
برچسب‌ها و مطالب مرتبط، همچنین سایر مطالب از همان نویسنده، در دیجیاتو قابل مشاهده است. ۴ نظر ارسال شده و امکان لغو پاسخ و ذخیره نام، ایمیل و وبسایت برای استفاده در آینده فراهم است.
ارسال و ورود
document.getElementById("ak_js_1").setAttribute("value", (new Date()).getTime());
سپاس. فوق العاده بود و به درد میخور.
خدا برای آدم قسم بهشت را برای زندگی کردن اونجا فراهم کرده است.
من عاشق آمریکا هستم و فکر می‌کنم که همه چیز در آن بهترین است، بهترین ها را دارد.
ایران بهشتی است وقتی که نمی‌روید، نمی‌دانید که یک کارگر ایرانی از یک دبیر با این همه تورم راحت‌تر زندگی می‌کند، مثل ما که اونجا نبودیم و برگشتیم. بدونیم که مثل هلند باید ساعت بگیریم تا باغچه‌مان را با آب باران آبیاری کنیم. آب بدی نمی‌دانید که دو نفر باید روزی ۱۸ ساعت کار کنند و اینکه در بدترین مناطق آمریکا، مسکن ما کاخ نسبت به خانه‌ها ۲۰۰۰ دلار بیشتر هزینه دارد. مغازه‌ها بسیاری تعطیل شده‌اند و از بسیاری از آنها سرقت می‌شود، حتی زیر هزار دلار هم بی‌فایده است. پلیس حتی به زنگ‌ها پاسخ نمی‌دهد. از طرفی مالیات آمریکا برای تحصیل‌کرده‌ها و میلیاردرها خوب است. در ضمن، دندانپزشکی یا پزشکی اونجا بسیار گران است. در اسکاندیناوی مثل سوئد و نروژ ۶ ماه زمان می‌برد تا یک متخصص شما را ملاقات کند. در ایران برای خیلی‌ها حیف است. به هر حال، منکر فساد و دزدی نیستیم اما باید بروید و دنیا را ببینید تا بفهمید که ایران بهشتی است.
فکر می‌کنید کدام روز استراحت بهتری است؟
آخرین اخبار
کدام سریال ایرانی بهترین نمایش خانگی را دارد؟ نتایج نظرسنجی روزیاتو
چه کسانی در ایران هواپیمای شخصی دارند؟
انتقاد همشهری از آرایش غلیظ سحر دولتشاهی در سریال "افعی تهران"
کیست فرشاد طولابی؛ محافظی که قصد ترور خاتمی و هاشمی رفسنجانی را داشت؟
شیدا مقصودلو همسر ژوزه مورایس، مربی خارجی سپاهان کیست؟
۱۴۰۳ © تمامی حقوق برای وبسایت Rooziato (روزیاتو) محفوظ است.
